Wstęp Nazwa i granice czasowe epoki wynikają z siebie wzajemnie. Ustaliła je sama historia. Stąd, za początek epoki przyjmuje się rok 1918, zaś za jej koniec datę 1939. Jest to okres krótki, lecz obfitujący w wydarzenia historyczne, literackie, filozoficzne i artystyczne. I wojna światowa miała ogromny wpływ na psychikę i życie ludzi. Jej konsekwencje zaważyły na dalszej historii świata. Składają się na nie: zmiany historyczne: nowy układ sił, powstanie nowych państw, wzrost potęgi Stanów Zjednoczonych, powstanie po rewolucji październikowej Związku Radzieckiego, a dla Polski - odzyskanie niepodległości; gwałtowny rozwój nauki i techniki: teoria względności Alberta Einsteina (tracą swoją wartość czas i przestrzeń - wszystko zależy od punktu obserwacji), odkrycie energii promieniotwórczej, istnienia atomu, a w końcu rozbicie go na mniejsze cząsteczki ("materia" przestaje być symbolem wartości trwałej - można ją podzielić na mikroskopijne cząsteczki), zasada niepewności Heisenberga. Uczony stwierdził, że zjawiska i procesy nie są ani konieczne, ani nawet pewne (wszystkie uznane prawidłowości nabierają cech prawdopodobieństwa opartego na kalkulacjach statystycznych), rozwój astrofizyki (przestrzeń nabiera nowego wymiaru - jest nieskończona), odkrycie penicyliny, niezwykły rozwój przemysłu wojennego: gazy bojowe, samoloty, samochody, powszechna elektryfikacja i telefonizacja, rozwój kinematografii (kariera filmu jako dziedziny sztuki), nowa obyczajowość, powszechna edukacja i emancypacja, zmiany w dziedzinie mody, stylu życia. Człowiek, wyzwalając się z dotychczasowych ograniczeń, ulepszając swoje życie, rozszerzając skale kontaktów, jednocześnie z jednej strony zatraca swój indywidualizm, z drugiej zaś czuje lęk przed nieobliczalną cywilizacją.