Apokryf to anonimowy tekst związany tematycznie z "Biblią", nie należący do ksiąg kanonicznych. Literatura tego typu rozwijała się zwłaszcza w II-III wieku, uzupełniając "Biblię" licznymi szczegółami i epizodami, atrakcyjnymi beletrystycznie, ale często sprzecznymi z zawartością tekstów kanonicznych. Szczególnie popularne były apokryfy biograficzno-historyczne skupione wokół Chrystusa i innych postaci z Ewangelii, głównie Matki Boskiej. Spolszczenia apokryfów przyniósł wiek XV. Rozmyślania przemyskie (Żywot najświętszej Rodziny) Utwór uznany za "romans duchowny" osnuty na tle życia Świętej Rodziny. Pochodzi z drugiej połowy XV wieku. Tekst oparty na literaturze apokryficznej dotyczącej życia Chrystusa. Znany przekaz (około 1500 roku) liczy 426 kart i jest zapewne odpisem dawniejszego, z połowy XV wieku. Autorem tekstu był duchowny, a rzecz swą skompilował z wielu popularnych apokryfów. Część pierwsza "Rozmyślania" traktuje o Marii, Józefie cieśli i dzieciństwie Jezusa, zaś druga (urwana na scenie przed Piłatem) stanowi wykład o Męce Pańskiej (motywy pasyjne) oparty na ewangelistach. Autor stosuje różne techniki pisarskie, np. do żywej opowieści narracyjnej wplata partie dialogowe, z dużą delikatnością opisuje urodę Marii, wprowadza tok refleksji. Opowiada tak, jakby przedstawiał codzienne życie i jego stosunki. Bogactwo szczegółów i realiów, plastyka opisów, umiejętność tworzenia prostych i sugestywnych scen, to cechy tej niezwykłej powieści.