Nową epokę polskiej poezji datować należy od 1618 roku, tj. od ukazania się polskiej adaptacji "Goffreda" T. Tassa dokonanej przez Piotra Kochanowskiego (1566-1620), bratanka Jana. Nie wiadomo jak dokładnie przebiegało jego kształcenie, ale z pewnością odebrał zarówno uniwersytecką jak i dworską edukację skoro w 1602 roku otrzymał tytuł sekretarza królewskiego. Od roku 1611 zamieszkał na stałe w Krakowie, tu pracował nad swoimi przekładami, korzystając z rad i opieki Jana Tęczyńskiego, późniejszego wojewody krakowskiego. Tu też w Krakowie zmarł i spoczął w Kościele Franciszkanów nieopodal własnej kamienicy. Język włoski znał dobrze, a w ojczyźnie Tassa przebywał jeszcze za życia poety, kiedy to, pomiędzy zwolennikami Ariosta a Tassa, toczył się spór o wzorzec eposu. Co więcej w Neapolu gościł u Stanisława Reszki, a w British Museum zachował się egzemplarz "Jerozolimy" z wierszowaną dedykacją Tassa dla Reszki. Zapewne też we Włoszech zrodził się pomysł przekładu dwu poematów epickich, arcydzieł literatury renesansu włoskiego: "Orlanda szalonego" Ludowico Ariosto i "Jerozolimy wyzwolonej" Torquato Tassa. Obecnie przyjmuje się, że przekłady rozpoczął właśnie od "Jerozolimy wyzwolonej". Poemat, w konsekwencji wielkiej kariery czytelniczej i literackiej, i z nobilitacji czytelników, stał się pierwszą polską epopeją narodową, a nawet w pewnym sensie zastąpił epos narodowy szerszą koncepcją eposu chrześcijańskiego. Poemat jest renesansowym eposem rycerskim, który od antycznego różni się: ograniczeniem świata pozaziemskiego w strukturze fabuły i wykorzystaniem fantastyki, cudowności i awanturniczości. Cechuje go: * patetyczny (podniosły) styl opowiadania dostosowany do wagi tematu i heroicznych czynów opiewanych postaci, * realistyczny, drobiazgowy opis przedmiotów, sytuacji, wyglądów itp., głównie scen batalistycznych nasyconych dynamicznością i malowniczością. Opisy (element neutralny, statyczny) te miały często charakter retardacyjny (chwyt kompozycyjny polegający na celowym odsuwaniu i opóźnianiu zdarzenia, które wzbudzać może szczególne zaciekawienie odbiorcy i mobilizować jego oczekiwania): wstrzymywały rozwijanie się zdarzeń, wprowadzały element rozbudowanej charakterystyki bohatera lub sytuacji, * swoiste rozumienie jedności akcji, według którego fabuła - nie stroniąca od epizodów, rozwija się konsekwentnie w kierunku konkretnie wskazanego rozwiązania konfliktu, a każda z postaci przybliża jego rozstrzygnięcie. Poemat to "opowieść pobożna" odwołująca się do dziejów pierwszej krucjaty (1096-1099). Wątek główny to uwieńczone sukcesem zmagania krzyżowców dążących do zdobycia Jerozolimy. Wątki towarzyszące mają przede wszystkim charakter romansowy. * Dzieje tragicznej miłości Włocha, Tankreda do poganki Kloryndy. * Sentymentalne uczucie jakim Erminia obdarzyła rycerskiego Tankreda. * Zabiegi Armidy mające na celu osłabienie wojowniczości chrześcijan. * Zadziwiające przygody Rynalda uwięzionego przez czarownicę Arminię. * Losy Arganta - butnego Czerkiesa. Ważniejsze epizody: * Prawdziwie heroiczne dokonania cnotliwej Zofronii i wiernego Olinda. * Udana wyprawa szpiegowska Wafryna. * Klęska królewicza szwedzkiego Swena. * Heroiczna śmierć rycerskiego małżeństwa Gildyppo i Odoarda. * Niezwykłe poselstwo Ubalda i Karola wysłanych dla odnalezienia Rynalda. * Burzliwe dokonania Argillana - buntownika. * Owocny w skutkach konflikt pomiędzy Gernardem a Rynaldem. Miejsce akcji: Wydarzenia toczą się w Palestynie (krainie historycznej w Azji Mniejszej leżącej między wybrzeżem Morza Śródziemnego a rzeką Jordan). Akcja rozpoczyna się w Tortosie (miasto leżące obecnie w Syrii). Maszerujące na Jerozolimę wojska zatrzymały się w Emaus (odległym o dziewięć godzin jazdy od Jerozolimy). Cel wyprawy - Jerozolima - była od dawna świętym miejscem, najpotężniejszą twierdzą Wschodu.